www.voorburginsite.nl

17 mei – De Bulgaarse kunstenares Rumiana Yotova heeft de Fonds ArtiBrak Galerieprijs 2021 gekregen. Zij kreeg de prijs voor haar abstracte olieverfschilderij, dat volgens de jury ‘een krachtig werk is, dat direct alle aandacht opeist. Met sterke kleurvlakken die een subtiel spel aangaan met de grafische belijning roept het bij alle juryleden rijke fantasieën op. Het is levendig en heeft een sterke ruimtelijke werking’.

De Fonds ArtiBrak Galerieprijs, een geldbedrag van 250 euro en een oorkonde, wordt jaarlijks uitgereikt aan de kunstenaar die, in de ogen van een jury, het meest geslaagde werk op de ledententoonstelling van kunstenaarsvereniging ArtiBrak heeft gemaakt. Ruim veertig kunstenaars tonen hierop hun werk (t/m 13 juni). Eervolle vermeldingen waren er voor de keurenhoutsneden van Jan de Ruijter en een ets van Alfred Hakkert. 

Galerie ArtiBrak, Herenstraat 44, 2271 CH Voorburg – www.artibrak.nl

16 mei – De actuele verjaardagen in 2021 van vader Harjo en zoon Tjeerd Walvis  (senior 87 – junior 50) werden gisteren met een fiere sabelslag op hun schouders bezegeld. Daarmee verwierven zij het begerenswaardige Diplóme de Sabreur van de Confrérie du Sabre d’Or uit handen van Commandeur Daam Scharloo van deze bijzondere vinologen-broederschap. Maar niet eerder dan Harjo en Tjeerd een proeve van bekwaamheid hadden afgelegd door simultaan met een enkele sabelslag twee champagneflessen te ontkurken. Na enige instructie verliep die slag feilloos. Voor beide Walvissen werd het de verjaardag van deze eeuw.

15 mei – Bij de overgangen onder het Marianneviaduct word je getrakteerd op graffiti in bonte kleuren. Tijdens de wachttijd voor het verkeerslicht vraag je je af wanneer en hoe precies die ‘schilderingen’ zijn aangebracht. Op die locaties hebben wij nog nooit de graffiti-masters aan het werk gezien. Je moet er bovendien halsbrekende toeren voor over hebben, zo te beoordelen. Nachtelijk werk misschien? Onder een van de kunstgrepen zien we een tekst die er naar alle waarschijnlijkheid sinds de laatste kersttijd in goed handschrift is gezet. Een smakelijke variant.

14 mei – Vertegenwoordigers van Wijkvereniging Oud Voorburg, Huygens’ Hofwijck, Museum Swaensteyn en Stichting Erfgoed Prinses Marianne hebben gisteren een gedenkboeket geplaatst bij Huize Onder de Linden, de voormalige Oranjerie van Prinses Marianne aan het Oosteinde waar de vorige week overleden Ineke Verbeek-Cremer lange tijd heeft gewoond. (Zie eerder bericht op deze site). De crematie vond in kleine familiekring plaats. Naar wij beluisteren was het de wens van Ineke dat bij haar uitvaart het gedicht ‘Mijn vaders tuinen’ van Aart van der Leeuw werd voorgedragen, een schrijver die zij bewonderde. De plaatsing van het gedenkboeket gold als een spontaan eerbetoon aan de iconische mevrouw Verbeek die door grote betrokkenheid bij tal van Voorburgse aangelegenheden erenamen had als mevrouw Hofwijck en de Kleine Grote Vrouw. Foto Ronald Meekel.

13 mei – De oudste veteraan in deze gemeente Petrus Pieter de Kock, is op 12 mei 103 jaar geworden, een van de oudste oud-gedienden in ons land. Burgemeester Klaas Tigelaar zocht hem op met bloemen en bood de jarige een ‘blauwe hap maaltijd’ aan, mede namens het veteranencomité Leidschendam-Voorburg. De Marinierskapel stond voor zijn deur en bracht een aubade. De Kock kreeg een bloemenhulde van het Veteraneninstituut. Foto: gemeente LV.

In de Tweede Wereldoorlog heeft hij een zeer bijzondere rol vervuld door met 66 andere KNIL-soldaten een guerrilla te voeren tegen de Japanners; slechts 16 man overleefden dit. Na de oorlog stuurde Pieter de Kock de daarbij gebruikte en gehavende Nederlandse vlag met de namen van de 16 overlevenden naar Koningin Wilhelmina waarop de vorstin reageerde met een handgeschreven brief:

‘Uwe gedachte om mij de vlag toe te zenden die gij gedurende uwen langen en onverschrokken guerrillastrijd hebt hoog gehouden, heeft mij diep getroffen. Ik betuig u hiervoor mijn groote erkentelijkheid. Gij kunt ervan verzekerd zijn, dat uw geschenk mijn gedachten dikwijls zal terugvoeren naar u en naar degenen die hun naam niet op de vlag hebben kunnen plaatsen’.

12 mei – Voor de horeca breken eindelijk weer betere tijden aan als er meer gasten welkom zijn op het buitenterras of binnen. Ondernemers zijn er klaar voor, stoelen en tafels zijn als nieuw en de terrassen schoon geveegd. Bij Brasserie De Koepel in park Vreugd en Rust is het echter nog even wachten op de gemeente om het gras te laten maaien. Het liefst zou het personeel zelf de grasroller ter hand te nemen maar dat mag niet zomaar. Ook voor de gasten is het vriendelijker niet tot over hun enkels in het (natte)gras te moeten stappen op weg naar de buitentafel.

11 mei – Hier de maatregelen zoals die vanavond aangekondigd werden m.i.v. 19 mei.

11 mei – Voor bestuursleden van de Stichting Erfgoed Prinses Marianne was het zaterdag jl. ‘brievenbussendag’. Als vrijwillige postbestellers liepen zij (regen of niet) huis-aan-huis over de Prinses Mariannelaan om hun eerste Nieuwsbrief ter kennismaking in de circa 300 brievenbussen te doen. Het bestuur van deze vorig jaar opgerichte stichting vond het toepasselijk om de Prinses Mariannelaan-bewoners als eersten een exemplaar te bezorgen. En nu maar hopen op ‘Marianne’- donateurs. V.l.n.r.: Alfred van Bunge, Tilly Zwartepoorte, Marcel Mooijman, Kees van der Leer, Marieke Spliethoff. Foto Ronald Meekel.

10 mei – Het dezer dagen ten doop gehouden boek over Molen De Vlieger is een uitgave van de Historische Vereniging Voorburg in samenwerking met Stichting Molen De Vlieger ter gelegenheid van het 400-jarig bestaan van deze molen. In dit boek wordt met tekst, kaarten en foto’s een beeld gegeven van de geschiedenis van deze poldermolen vanaf de bouw in 1621 tot en met het huidige molenmuseum. 

Molen De Vlieger is een van de oudste nog werkende poldermolens van ons land. Sinds zijn verplaatsing naar het poldergebied van Essesteijn in 1989 heeft hij een belangrijke educatieve en toeristische functie. Tijdens het molenseizoen van 1 april tot 1 november leiden molenaar Bram Zonderop (op foto van Ronald Meekel) en een groep vrijwilligers bezoekers uit binnen- en buitenland en schoolkinderen rond in de molen. Zij krijgen er informatie over de constructie en werking van een poldermolen, over de verschillende molentypen en over het leven van een molenaar.

Het molenboek telt 112 pagina’s, heeft een harde kaft  en kost € 20. Vrienden van Molen De Vlieger betalen € 15. Het boek is te bestellen via de website www.molendevlieger.nl. Leden van de Historische Vereniging Voorburg krijgen het boek gratis thuisbezorgd.

9 mei – De trouwdag van Marva Alkhoori dreigde gisteren compleet in het water te vallen. Even voorbij het middaguur was het een en al troosteloosheid dat de weerklok sloeg. Dwars door de buien met miezer trokken de schimmels de koets over het Westeinde op weg naar het Huygensmuseum Hofwijck waar bruid en bruidegom elkaar het jawoord zouden geven. Het was ergens tussen de 10 en 15 graden. Daar aangekomen bleef het nog treurigheid troef, de bruidsjurk met sleep hield het niet droog enkele paraplu’s ten spijt. Vanaf het terras van The Village werd de foto (boven) van de aankomst daar gemaakt.

Op de terugweg over het Westeinde werd het droog en Marva kwam in de landauer langs. Zij wuifde optimistisch met opgestoken duim. Als een ware prinses met pareldiadeem passeerde zij het Prinses Marianne (!)-viaduct. Bruid en bruidegom (wiens naam door ons nog niet achterhaald is) reden met de koets naar de Franse Kerkstraat waar zij even aanklopte bij het echtpaar Cees en Lies Buskens. Wat een verrassing voor beiden. Marva kent het huis van de familie namelijk goed. Als medewerkster van Florence komt zij normaal gesproken wekelijks voor thuiszorg. In de Franse Kerkstraat werd ook nog een foto van het rijtuig gemaakt. Schrale troost; later kwam de zon door en kon de fotograaf toch nog mooie trouwfoto’s maken. Voor Marva bleef het ondanks alles de dag van haar leven.

8/9 mei – De dierenwei in park Vreugd en Rust is dicht, alleen in de verte hoor je wat  geluiden van de ‘bewoners’ die met elkaar in gesprek zijn. Verder is het stil bij de hekken waar kleine kinderen graag komen met ouders/grootouders. Stil en onbeweeglijk maar niet minder waakzaam is het hoentje dat midden in de sloot met honderden takjes een hoog nest heeft geconstrueerd. Het wordt een beetje opschieten met het opwarmen van de eitjes die deze maand behoren uit te komen. Ja en hoe vanzelfsprekend vinden we dat jaarlijkse wondertje steeds weer.

7 mei – Oud-voorzitter drs Ineke Verbeek van Wijkvereniging Oud-Voorburg is gistermiddag na een lang ziekbed overleden. In juli zou zij 90 worden. Vele jaren was zij het prominente gezicht van historisch Voorburg, klom als geen ander direct in de protestpen als dat maar even nodig was, ging met bestuurders en raadsleden met overtuiging in gesprek en maakte zich sterk voor zaken die ‘haar oud Voorburg’ bedreigden of daaraan afbreuk deden. Ineke Verbeek bewoonde het huis bij de oranjerie van de toenmalige prinses Marianne aan het Oosteinde. De crematie vindt a.s. woensdag plaats.

IN MEMORIAM

Ineke Verbeek heeft jarenlang Engels gedoceerd in Leiden, waar zij in contact kwam met professor Bachrach, die een belangwekkend boek schreef over ‘Huygens and Britain.’ Het wekte haar belangstelling voor Huygens die in haar woonplaats Voorburg Hofwijck had gebouwd. Te midden van hare drukke bezigheden zag zij kans om, met enkele collega’s, een betere en veelgebruikte leermethode Engels te schrijven. Verder onderscheidde zij zich door haar veelzijdige inzet als vrijwilliger bij de musea Swaensteyn en Hofwijck te Voorburg en als bestuurslid bij de wijkvereniging Oud-Voorburg

Zeer trouw verleende zij haar diensten om de dagelijkse gang van zaken in museum Swaensteyn onberispelijk te doen verlopen. Velen mochten profiteren van haar levendige rondleidingen in museum Hofwijck, waarbij haar even beeldende als bewogen uitleg steeds zowel oud als jong boeide. Prijzenswaardig vond ik haar streven om in het toenmalige ‘mannenbolwerk’ Hofwijck een vrouw in het bestuur te krijgen, iets wat jaren later ook inderdaad gelukte.

Haar adoratie voor de Voorburgse schrijver Aart van der Leeuw en de Haagse auteur Louis Couperus gaf zij gestalte in een enkele publicatie en door haar deelname aan leesbijeenkomsten, die vaak bij haar thuis werden georganiseerd.  

Haar piëteit voor waardevolle historische en culturele zaken combineerde zij met haar grote belangstelling voor tuinkunst. Met grote bewondering hoorde ik altijd haar inspirerende verhalen over haar jaarlijkse fietstocht langs tuinen en landhuizen in Engeland. En wanneer bomen en ander groen in onze omgeving gevaar liepen door bestuurlijke beslissingen of andere ontwikkelingen, leidden haar niet aflatende acties tot bezinning en vaak tot redding van het bedreigde. Zij was een van de eersten die opriep tot behoud van de cultuur-historisch waardevolle oude begraafplaats aan de Parkweg te Voorburg, die gevaar liep volledig op de schop te worden genomen, met verlies van de nog gaaf aanwezige elementen. De waardige maar vasthoudende wijze waarop zij betrokkenen tot bezinning opriep, daar waar waardevolle omgevingselementen dreigden te worden gesloopt of verminkt, dwong bij alle partijen bewondering en aandacht af.

Als bewoner van de historisch belangwekkende Oranjerie te Voorburg, een combinatie van de 16de-eeuwse boerderij ‘Onder de Linden’ en de in de 17de eeuw aangebouwde Oranjerie, beijverde zij zich zeer om dit culturele erfgoed, dat eens behoorde tot het bezit van prinses Marianne der Nederlanden, zorgvuldig te bewaren en te gebruiken voor anderen, door exposities, lezingen en concerten in dit huis. Als ik door Voorburg een rondwandeling hield langs plekken die herinnerden aan Marianne, dan mocht ik met het gezelschap altijd even binnenkijken in de Oranjerie waar zij dan als een waardige gastvrouw haar bewondering voor deze eertijds verguisde prinses niet onder stoelen of banken stak.  

Een levend icoon van Voorburg is niet meer, maar de herinnering aan haar wordt gekoesterd door allen die haar hebben gekend.  

Kees van der Leer

6 mei – Bij de Mall in Leidschendam doen zich de eerste chaotische taferelen voor. Niet alleen binnen maar ook met de auto’s in een grote kring eromheen. Toevoerwegen slibben dicht en parkeerruimte is overbezet. Ook de gemeente is gealarmeerd. In een bericht zegt zij: ‘Het wordt steeds lastiger om afstand te houden met deze drukte en geregeld worden de parkeerplaatsen gesloten om ervoor te zorgen dat er alleen mensen uit gaan en niet meer binnen komen. Het gevolg is dat de wegen en wijken rondom The Mall volstromen en mensen op plekken parkeren die daar niet voor bestemd zijn. In permanent gesprek met The Mall zijn al verschillende maatregelen genomen. Aanvullend daarop kijken we naar extra maatregelen rondom parkeren en de verkeersdrukte.

Burgemeester Klaas Tigelaar lijkt de wanhoop nabij. Hij zegt: ‘Kom niet voor een dagje uit of om gezellig te shoppen naar de Mall. Ik doe nogmaals een dringende oproep: Zoek deze drukte niet op! Ga naar het Huygenskwartier of Julianabaan in Voorburg, of naar het Damcentrum. Grote kans dat u daar ook slaagt’.

Het was voorspelbaar dat The Mall of The Netherlands verkeersproblemen teweeg zou brengen. Het onderwerp stond vaak op agenda’s van zowel de directie als de gemeente. De gemeenteraad heeft het er vaak over gehad en dan toch gaat het fout. Er werden zo’n 300.000 bezoekers per week verwacht. Nu vraagt de burgemeester de drukte niet op te zoeken en Mall-klanten hun verantwoordelijkheid te nemen. Door werkzaamheden op de A4 wordt het verkeer morgen omgeleid via de N44 waardoor nog meer drukte wordt verwacht op de N14 (Sijtwende tunnels).

Reactie van lezer (naam bij redactie bekend):

‘Wat een vreemde uitspraak van de burgemeester. Als de bezoekers zich namelijk aan dit advies gaan houden kunnen de zaken failliet raken. Maar zover heeft de burgervader blijkbaar niet nagedacht. De winkeliers aldaar zullen hem dit verkeerde advies daarom zeer  kwalijk nemen. De voorgenomen maatregelen blijken nu niet afdoende te zijn. Als dit niet snel wordt opgelost zullen de aldaar gevestigde bedrijven, noodgedwongen moeten sluiten omdat de torenhoge huren dan niet meer op te brengen zijn’.